Małżeństwo jako sakrament jest wspólnotą naturalną mężczyzny i kobiety, podniesioną do poziomu nadprzyrodzonego, poziomu łaski – tzn. urzeczywistniającego miłość, która łączy Chrystusa z Kościołem. Natomiast nie dopuszczalne jest zawieranie związku małżeńskiego przez osoby tej samej płci (np. „pary homoseksualne” – tzw. związki partnerskie)

Małżeństwo jest określone jako wspólnota naturalna, dlatego, że tworzący je mężczyzna i kobieta w swej płci oraz w swych duszach mają wpisaną naturalną zdolność do tworzenia jedności:

  • w pełni ludzkiej, a więc zarazem zmysłowej i duchowej.

  • pełnej, to znaczy przeżywanej w szczególnej formie przyjaźni, poprzez którą mężczyzna i kobieta wielkodusznie dzielą między sobą wszystko, bez zachowywania przez jednego z małżonków czegoś wyłącznie dla siebie.

  • wiernej i wyłącznej – relacja mężczyzna-kobieta, jaką tworzą przez zawarcie ślubu, w sferze wewnętrznej, intymnej i zewnętrznej, jest sprawą tylko ich dwojga – na dobre i na złe, aż do końca życia.

  • płodnej – owocującej w potomstwie naturalnym, które rodzą też duchowo do życia wiary, życia wiecznego. A gdy płodność fizyczna jest niemożliwa, małżonkowie realizują płodność duchową – rodząc innych do życia wiecznego

Jednak, dzięki refleksji nad Objawieniem, chrześcijanie uznają, że dla osób ochrzczonych małżeństwo jest jednocześnie wspólnotą duchową. Wspólnotę tę zawiera się przez ślub, który jest świętym i nierozerwalnym przymierzem. By ukazać naturę małżeństwa jako Sakramentu Kościoła oraz by uniknąć nadużyć (np. podwójnego zawarcia małżeństwa) jest ustalona forma liturgiczna tego ślubowania.
Znaczenie katolickiej wspólnoty małżeńskiej wypełnia się przede wszystkim poprzez stworzenie warunków dla wzrastania autentycznego dobra obojga małżonków oraz przez zrodzenie i wychowywanie dzieci. Małżonkowie urzeczywistniają tę jedność duchową nie tylko przez życie rodzinne, podobne do małżeństw nie-chrześcijan, ale też poprzez przyjmowanie Sakramentów, modlitwę i dziękczynienie, świadectwo życia, zaparcie się siebie i czynną miłość.
Katolicka etyka małżeńska - Antykoncepcja i rozwód są uważane za dwie współczesne choroby małżeństwa. W trudniejszych sytuacjach rozwiązaniem dopuszczalnym, a nawet koniecznym, może się okazać separacja.
Naturalne planowanie rodziny jest postawą możliwą dzięki cnocie powściągliwości. Ta zaś jest możliwa, kiedy małżonkowie żyją zgodnie z etyką katolicką i odczuwają, że są prowadzeni przez Ducha Świętego, także w sferze seksualnej (por. Rz 8,11-14).
Akt małżeński w rozumieniu katolickiego nauczania to płciowe zjednoczenie małżonków, którzy w duchu wzajemnej miłości nawzajem się sobie oddają i siebie przyjmują.
Według katolickiej etyki seksualnej, aby akt małżeński był godziwy, musi zachowywać podwójną celowość:
1. zjednoczenie małżonków i pogłębienie więzi małżeńskiej
2. otwarcie się na poczęcie i przyjęcie nowego życia.
Szafarzami są sami małżonkowie. Kapłan (lub diakon) jest tylko świadkiem urzędowym zawarcia sakramentu. Zawarcie małżeństwa polega na tym, że mężczyzna i kobieta składają sobie przysięgę wzajemnej, wiernej i dozgonnej miłości.
” Ja, N., biorę ciebie. N., za żonę (męża) i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy Jedyny i Wszyscy Święci

NIEWAŻNOŚĆ MAŁŻEŃSTWA

Według św.Jana Pawła II nierozerwalność małżeństwa niesie w sobie piękno i dobro, i nie należy rozumieć jej jako jakiegoś ograniczenia wolności małżonków w ich dążeniu do «samorealizowania się».
W przypadku, kiedy nie jest możliwe tzw. uzdrowienie w zalążku /(łac.) sanatio in radice/, poprzez uzupełnienie brakującego elementu, należy zwrócić się do sądu biskupiego, aby rozpatrzył ważność-nieważność zawartego związku. Do czasu orzeczenia, zgodnie z prawem kanonicznym, domniemywa się, że związek był zawarty ważnie, czyli mężczyzna i kobieta są mężem i żoną.

Przyczyny zaistnienia nieważności ślubu można podzielić na 3 grupy:

  • przeszkody – pewne okoliczności (mające charakter obiektywny), które wykluczają ważność

  • wady zgody małżeńskiej – sytuacje, gdy wola na zawarcie związku jest ograniczona

  • braki w formie zawierania związku

Przeszkody małżeńskie to przeszkody tzw. zrywające, gdyż ich stwierdzenie skutkuje albo niemożnością zawarcia związku (z wyjątkiem możliwych dyspens), albo nieważnym zawarciem ślubu.
Wady zgody na ślub - Wadliwe oświadczenie zgody na ślub może mieć miejsce, gdy:

  • przyczyny natury psychicznej uniemożliwiają podjęcie obowiązków małżeńskich (np. choroba psychiczna, uzależnienie, inne okoliczności determinujące psychikę).

  • występuje niewiedza o tym, że w małżeństwie ma miejsce współżycie;

  • istnieje pomyłka co do tożsamości osoby lub jej istotnego przymiotu;

  • brakuje świadomości cech związku, jakimi są: jedność, wierność, nierozerwalność (sakramentalność). Według kan. 1099 „tylko wtedy jest to przeszkodą, gdy wpływa to na wolę kogoś, kto jest przeciwko tym cechom, tzn. gdyby ktoś zdecydował się zawrzeć małżeństwo katolickie jedynie pod wpływem tego błędu, a swoją zgodę małżeńską uzależnił od rozerwalności lub niesakramentalności małżeństwa”.

  • symuluje się przysięgę (w ogóle wyklucza się małżeństwo lub jakąś jego istotną cechę);

  • stawiany jest niegodziwy, sprzeczny z prawem warunek zawarcia (np. rozwód);

  • ślub jest zawierany pod przymusem lub z powodu ciężkiej bojaźni;

  • ślub jest zawierany podstępem (podanie nieprawdy o jakimś przymiocie – zarówno kłamstwo co do istnienia przymiotu, jak i jego braku) – obecna lista takich przymiotów powszechnie stosowana przy stwierdzaniu nieważności małżeństwa (poniższe przymioty są rozpatrywane w kontekście konkretnego małżeństwa, ponieważ dany przymiot może mieć tutaj większe lub mniejsze znaczenie), to:

    • niemożność zrealizowania dobra małżeńskiego (bonum coniugum);

    • niezdolność do nawiązania relacji międzyosobowych;

    • określone przekonania religijne mogące poróżnić małżonków;

    • poważne obciążenia natury moralnej – np. uprawianie prostytucji, kłamstwo co do dziewictwa;

    • określone przekonania habitualne – dotyczące stylu życia – mogące poróżnić małżonków;

    • popełnienie poważnego (zarówno w sensie prawnym, jak i negatywnie odbieranego społecznie) przestępstwa lub stała/długotrwała działalność przestępcza;

    • zaciągnięty dług lub inne poważne problemy majątkowe;

    • choroba fizyczna;

    • choroba psychiczna;

    • uzależnienia – narkomania, alkoholizm etc.;

    • ciąża z innym mężczyzną i jej zatajenie lub nieprawdziwe przypisanie jej przyszłemu małżonkowi;

    • posiadanie potomstwa;

    • pozycja zawodowa/społeczna;

    • niemożność dopełnienia małżeństwa lub zrodzenia i wychowania potomstwa.

.Rozwiązanie małżeństwa - Może zaistnieć też sytuacja, iż małżeństwo zawarte ważnie nie zostało dopełnione (matrimonium ratum, sed non consummatum) przez akt seksualny. Małżeństwo niedopełnione może być ze słusznej przyczyny rozwiązane (dissolutio vinculi) przez Biskupa Rzymskiego (papieża), na prośbę obydwu stron lub tylko jednej, choćby druga się nie zgadzała, o czym stanowi kanon 1142 kodeksu prawa kanonicznego.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Sakrament_ma%C5%82%C5%BCe%C5%84stwa

Warto również zajrzeć: http://www.teologia.pl/m_k/zag06-7b.htm
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TA/TAP/malzenstwo1.html
http://mateusz.pl/ksiazki/es-uwk/es-uwk_ii_06.htm

Script logo