NOWE SFORMUŁOWANIE PRZYKAZAŃ KOŚCIELNYCH
I ICH WYKŁADNIA

1. W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych.
2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do sakramentu pokuty.
3. Przynajmniej raz w roku, w Okresie Wielkanocnym, przyjąć Komunię świętą.
4. Zachowywać nakazane posty i wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych, a w okresach pokuty powstrzymać się od udziału w zabawach.
5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

Pierwsze przykazanie – święta nakazane Świętami nakazanymi – poza niedzielami – są:
1. Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki – 1 stycznia;
2. Uroczystość Objawienia Pańskiego – 6 stycznia;
3. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (data ruchoma);
4. Uroczystość Wniebowzięcia NMP – 15 sierpnia;
5. Uroczystość Wszystkich Świętych – 1 listopada;
6. Uroczystość Narodzenia Pańskiego – 25 grudnia.

Czwarte przykazanie – okresy i dni pokuty
Wszyscy wierni obowiązani są czynić pokutę. Dla wyrażenia tej pokutnej formy pobożności chrześcijańskiej Kościół ustanowił dni i okresy pokuty. W tym czasie chrześcijanin powinien szczególnie praktykować czyny pokutne służące nawróceniu serca, co jest istotą pokuty w Kościele. Powstrzymanie się od zabaw pomaga w opanowaniu instynktów i sprzyja wolności
serca. Czynami pokutnymi są: modlitwa, jałmużna, uczynki pobożności i miłości, umartwienie przez wierniejsze pełnienie obowiązków, wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych i post. 267
Czasem pokuty w Kościele są poszczególne piątki całego roku (chyba że wypadnie jakaś uroczystość liturgiczna) i czas Wielkiego Postu (KPK, kan. 1250). W te dni obowiązuje nakaz powstrzymania się od zabaw. Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych obowiązuje wszystkich, którzy ukończyli 14. rok życia we wszystkie piątki (chyba że wypadnie jakaś uroczystość liturgiczna) oraz w Środę Popielcową (KPK, kan. 1251); zaleca się ją zgodnie z polskim zwyczajem także w Wigilię Bożego Narodzenia.
Post (ograniczenie ilości posiłków do trzech, w tym tylko jeden do syta) obowiązuje w Środę Popielcową i w Wielki Piątek wszystkich między 18. a 60. rokiem życia (KPK, kan. 1251).
Uzasadniona niemożliwość zachowania wstrzemięźliwości w piątek domaga się od chrześcijanina podjęcia innych form pokuty.